Tijdens het bridgen vertelt iemand over een lunchbuffet in het Hilton Hotel. Dit zou niet alleen goed zijn, maar ook uiterst betaalbaar.
Iedereen is nieuwsgierig en dat brengt de verteller ertoe ons uit te nodigen voor een bezoek. Woensdagmorgen worden we met de auto naar het Central Festival complex tussen Second Road en Beach Road gebracht onder het Hilton Hotel.
We parkeren de auto op de vierde etage, gaan met de lift naar de zevende verdieping en komen zo in lobby van het Hilton. Daar nemen we een andere lift die ons twee verdiepingen lager brengt. We stappen uit op de veertiende etage. Het leven is soms ingewikkeld. Daar betreden we het Edge restaurant met een prachtig uitzicht over de baai van Pattaya. We krijgen een tafeltje bij het raam en kunnen niet wachten om ons te goed te gaan doen.
Allereerst is er de saladebar. Diverse soorten ham, allerlei groene gezondheids-artikelen, broodjes ham/kaas die ter plekke verwarmd worden en tenslotte grote garnalen. Ik geniet van ham, garnalen en brood.
Dan de warme afdeling. Natuurlijk grote pannen met Thaise delicatessen. Vandaag is het woensdag en dat is de dag dat er allerlei soorten hamburgers bereid worden (elke dag is er een ander thema). Uit nieuwsgierigheid en om zwaarwichtige redenen laat ik een hamburger bakken zonder het bijbehorende brood. Het blijkt een buitengewoon smaakvol stukje vlees.
Tenslotte de nagerechten. Ondanks het feit dat ik op dit ogenblik geteisterd word door intense afvalproblematiek, besluit ik vandaag te zondigen. Er zijn twee soorten appeltaart. Ik neem één soort en doe er voldoende slagroom op. Daarnaast leg ik nog wat taartjes en een kopje met een paarse substantie. Alles alleen maar om te proeven. De paarse substantie blijkt een verrukkelijke mousse framboise te zijn. Mijn tafelgenoten vertellen dat de kruimel-appeltaart verrukkelijk is. Ik laat me vermurwen en geniet weer van allerlei delicatessen.
Ik besef dat iemand die probeert af te vallen bij het zondigen dubbel geniet. Wat een bof. Natuurlijk vraagt iedereen nu hoeveel zo’n overdadige lunch kost. Het is niet te geloven, maar de prijs is slechts 300 Baht, inclusief allerlei toeslagen. We hebben allemaal het gevoel dat we zowel kwantitatief als kwalitatief aan onze trekken zijn gekomen en dat we bovendien veel geld verdiend hebben.
Dat laatste geldt dan natuurlijk vooral voor degene die de anderen uitnodigde en de rekening betaalt. Onze hoog gewaardeerde dank. ’s Avonds heb ik niet meer gegeten, ter penitentie.
Bron: Thailandblog.nl
Green Wood Travel - Bangkok 